33
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2663
Okunma

KAHVERENGİ SAYFANIN / ÖKSÜZ ÇOCUKLARI...
Bir çocuk sarılıyor benliğime
Gözleri Yörük karası / elleri buz…
Üst baş hüzne belenmiş
Sevgiye inat ne varsa / dökülüyor yakasından
Yetimliği aşındırmış körpe omuzları
Kısacık ömrü / dar geliyor bedenine…
Kim bilir kaç oyuncağı çalındı
Kaç kez ağladı
Kaç gülüşü gamzelerinde / asılı kaldı…
Kısa bir düş aralığında
Keküllerini yüreğime sarıp götürüyorum
Kara / kuru / hınzır çocukluğuma…
Oyuncaklarımı gösteriyorum / kara gözlerine
Okul bahçelerine gömülü aşkları eşeliyor
Sobelendiğimiz köşe başlarına yeni umutlar sinip
Kaybolup gidiyoruz / saklambaçlarda…
Yetmiyor
Gökyüzüne soyunuyoruz ergen gecelerde
Sevda şişkini ceplerimizi boşaltınca
Sen hanım ağa oluyorsun / ben / kulun
Büyüyüp gidiyoruz ihtiyarlığımıza…
An geliyor
Yılgın bir bekleyişe dönüşüyor zaman
Onca çocukluğu bir kenara bırakıp
Çekip gidiyorsun / doğduğun yere
Ve ben ölüyorum
Yirmi Dört Eylül Akşamlarında…
GÖREN OLDU MU ÇOCUKLARI…
Hanım ağa Adlı Kitabımdan
KEMAL KARSLI
5.0
100% (25)