Değişmek güzeldir de, akıbet güzel ise
hep iyi, güzel ve doğruya yönelmesi,
genişletmesi insanın ufkunu,
kısacası değişmeyen tek şey,
değişimin kendisi olsa da
inatla değişiyor her şey,
değişiyor iklimler, değişiyor mevsimler,
değişiyor resimler...


herkes ve her şey, değişir elbet,
vardır elbet insanın da iyisi olduğu kadar kötüsü,
kimine göre bir çift sözdür, bir insanı güzel yapan,
kimi ise ağzıyla kuş tutsa,
iyi olduğuna muhatabını inandıramayan,
geçer akçe, keşfetmesidir insanın kendisini bir bakıma,
nasıl bir şeyse bu keşif işi de bilmiyorum ya,
neyi sevip sevmediğini bilebilmeli örneğin,
yani insan ne kadar değişirse değişsin
her zaman aynası kendisi olmalı, kendisinin…


ben mesela daha kararlıyım şimdilerde
örtmüyorum üstünü noksanlarımın,
orta yaşta da olsam,
öğreneceğim çok şey olduğunu biliyorum örneğin,
biliyorum henüz yeterince pişmediğimi,
ve hiçbir zaman ‘’ben oldum tamamım’’ demeyeceğimi,


…Böyle geçerken zaman, değişiyor her şey durmadan…


Düşünün;
Nasıl ki ağaçların alı alına,
moru, moruna karışırsa baharda,
güz geldiğinde nasıl sararırsa yapraklar,
her şey gibi yaz boyunca, şikayet edip durduğumuz
sıcaklar da geçti gitti mesela,
İnsanız ya, bu kez de soğukları yereriz,
buluruz işte kendimizce bir bahane,
gözünün üstünde kaşı vardır belki de,
ne bileyim, illaki bir kusur ararız her şeyde,
avuntular bulmak adına, kendimize …


denize gireriz mesela,
arkamızdan iten biri varmışçasına,
ürpeririz bir süre,
suyun soğukluğuna bir tokat atıp,
ısıtmaya çalışırız aklımızca...


yani demem o ki insanlığa, sevgi varsa işin özünde,
ve doluysa, sevdiğinin sevgisiyle, hangi söz söylenirse söylensin,
yalnız zamanın değil, sözlerin bile değiştiremeyeceği tek şey var,
o da yüreklere sevgilerin bahşettiği, muhteşem bahar…



Hatice AK/22.09.2011