HÜKÜMSÜZDÜR

Aynada kendime baktım uzunca bir süre
Şu hale bak…
Bir hayli yorulmuş Otuzdokuz yıllık iki göz
Zamana yenilmemiş ama biraz da taviz vermiş yarı gergin bir deri
Konuşmuş,susmuş,bazen gülmüş bazen bükülmüş ara ara kapanmış bir ağız
Duymuş ve her defasında duyduğunu duydum demiş iki deli kulak
Ağarmış,aralarda işte tek tük siyaha yer bırakmış sakallar
Yaşlanıyorum sanırım,severek yaşlanıyorum ama
Islanıyorum,kaçılması ,korunulması mümkün sağanak bir yağmurda
Kendime iyi bakmam gereken zamanları doğru kullanmama rağmen seni düşündüğümde
Olmuyor işte iyi bakamıyorum kendime
Ahmet haşimin kafiyelerinde ki gibi
‘’Seni aklıma düşüren yerçekimi değil,yalancı yıldızlar’’
Aynaya bakıyorum
Yüzüme bakıp seni görüyorum
Elimi yanağına koyup sevdiğin türküyü söylüyorum
Yazık bir nakaratta çoğalıyor yalnızlığım
konuşuyor,anlatıyor,ama her defasın da ağız dolusu sana birikiyorum
Artık zaman da yazı da ayna da yetmiyor kendimi sana anlatmaya
Sanırım kaybediyorum
Sokak lambalarının ışıklarını toplasam da sana
Kocaman bir güneş yapsam da nafile
Karanlık bir dünyada yaşamaya,kabuğundan çıkmaya niyetin yok
Anladım,kaybettim seni
Hükümsüzdür.
A.B.