Kaç ev var ki güneşsiz, ey karanlık fırtına,
Bunca zaman dinmeyen, acımızı katlama.
Can sızısı mahkûmu, yük vurduğun sırtına,
Bî günah ve çaresiz, masumlara patlama.


Dertlerin huzuruna, hekim ararken çözüm,
Bir mahşer yangınının, alevindeydi gözüm,
Düşler yolu bilmiyor, gülmüyor aha yüzüm,
Öksüz koydun ümidi, bir de kanla kutlama.


Ana karnında büyür dokuz ay on gün süre,
Bir şaplakla gürlerken, topaca döner küre,
Sevgi boyu değişmez, şekle rengine göre,
Türkle Kürdün Lâzın ki, tadı ağ’zda kıtlama.


Sağım solum karıştı, kış cereyanı yaman,
Silâh arkadaşımdı, en çatık kaşlı düşman,
Kirli oyunu bildik, olduk ya sonra pişman,
Esen havaya bak da, dünkü dersi atlama.


Her kim dosta kardeşe, el kaldırırsa darıl,
Şu bu öte demeden, hayat deminde karıl,
Ev ev bütün memleket, gönül gönüle sarıl,
Suyu eksik betonlar gibi, hemen çatlama.



.