Etrafımıza bakınca görürüz hepsini ama gönül gözümüz,
Kapalıysa boşa bakarız, oysa inceliklerde gizlidir özümüz,
Görebilenlerdeysek kendimize bakmamız yeterlidir aslında,
Oradadır kainatın özeti, bir dünya saklarız vücudumuzda...

Rabb’in bize sunduklarının tamamını keşfedebilmiş değiliz,
Kıyamet denilen gerçeğe onun tamamlanmasıyla ulaşacağız,
Diyebiliriz ama bu da gizemli dünyanın içinde saklıdır, bizde,
Onu görebilecek yetenek vardır belki, mesele onu görmekte...

Yaşantımızla Rabb’in bize sunduklarını taklit etmekteyizdir,
Ona yaklaşabildiğimizce kendimiz olmayı hak etmekteyizdir,
Yerdeki bir karınca da aynı şekilde yuvalarını kurmaktadır,
Adını bilemediğimiz pek çok canlı benzerlikle yaşamaktadır...

İnsan bu, kuş misali diyerek uzayda keşiflere de başladık,
Belki görmeyi hak ettiklerimizin milyonda birine ulaşamadık,
Onu başardığımızda gerçeğe ulaşacaktır bilincimiz belki de,
Başarabilecek yetenek tamamlanmamıştır belki bilincimizde...

Her ne durumdaysak bilmekteyiz ki bütünün küçük parçasıyız,
Ona yetişebilme kaygısıyla geliştik, ilerlemeye çalıştı dünyamız,
Her canlıda kendi çapında benzer mücadele vardır, aslına rücu,
Gerçek anlamda yapılmak istenilendir, böyle oluştu beş duyu...