Alim Hakk’ı Bulur Amma

Hak kuluna hışım eylemez kul kendi düşer cefaya,
Nefsin seni dinler amma Hak’la coşan dil olursa.
Her an zikir eyle Mevla’yı atma kendini sefaya,
Daim yüzün güler amma göz yaşların sel olursa.

Kulağını ver özüne kendi nefsini hoş görme,
Kullara doğruyu söyle bir aybın özünü sorma,
Bir canda noksan görürsen ört aybını yüze vurma,
Ağlayan kul güler amma özden yanan kul olursa.

Verilenin şükrünü bil atma kendini sefaya
Uyma nefse atar seni ummadığın bir cefaya
Umudun kesme Mevla’dan bağla kalbini esmaya,
Her kul sözü dinler amma gülde öten dil olursa.

Hakka bağla can özünü yaprak gibi solup bitme,
İlimle kendine yön ver cehalette ısrar etme,
Cahil sana yön verirse cehlin emri üzre gitme,
Bir kul hakkı bulur amma ilmiyle amil olursa.

Ferit Battal


Ağlar Gezer

Gülden ayrı düşen bülbül,
Leyla gibi ağlar gezer.
Aşk bağında biten bir gül,
Al yeşili bağlar gezer.

Sevda nedir seven bilir,
Seven bir kul destur alır,
Kırık keşti gölde kalır,
Sel suyunda çağlar gezer.

Bülbül sözü gülden açar,
Seherde gül bağın seçer,
Varıp bir dergâha göçer,
Yüreğini dağlar gezer.

Yüksek olur karlı dağlar,
Sevda çeken yara bağlar,
Coşkun sular dertli çağlar,
Yâr yâr diye ağlar gezer.

Hakkın iksirin içmeyen,
İlim meclisin seçmeyen,
Varlık kapısın geçmeyen,
El gönlünü yağlar gezer.

Bir dosttan berat almayan,
Hücceti kavi kılmayan,
Mevlâ yoluna dalmayan,
Elin kolun bağlar gezer.


Dost Kalemden

Doğruyu! eğriye eğme.
Sakın, zülfü yâre değme.
İşte ilik işte düğme,
Kopuğunu düğler gezer... MUSTAFA KAYALI

Ferit Battal