Bir gün Fadime geldi bana,
Özlemiş hem oturup laflarız dedi
Hal hatırdan sonra eğildi usulca,
_Bak hele bir diyeceğim var sana
Hani emine var ya!
_E de hadi ne olmuş?
_Ama kimse duymasın söylediğimi,
Eminenin kocasını sokakta gördüm
Sarışın bir kadınla!
_Aman ne olmuş belki bir tanıdığı,
Falandır!
_yok, yok ben anlarım el eleydiler
Sevgili bunlar ayol.
_Aman Fadime girme kimsenin
günahına bilmeden konuşma.
_Eh bir gün Fadime dediydi dersin.
_İnşallah demem Fadime Emineyi,
severim üzülsün istemem.

—2
Bu konuşmadan sonra bir gün
Emine geldi bana öyle mutluydu
Öyle sevinçliki anlatamam.
Meğer görümcesi gelmiş amerikadan
Çok sevinmişler.
Zenginmiş görümce bir ev almış onlara
Şimdi taşınacaklarmış veda ya gelmiş
Çok sevindim onun adına.

—3
Fadime utanmışmıdır dersiniz?
Ne gezer söylediğini unutmuş bile
Emine yi yere göğe koyamıyor
Anlamışmış sarışının akraba oluğunu.
_Ama kimse duymasın söylediğimi,
Eminenin kocasını sokakta gördüm
Sarışın bir kadınla!
Diyen, kendisi değildi sanki.
Dünyada ne insanlar var hayret
Bilip bilmeden, anlayıp sormadan
Konuşmak, dedikodu bu sanırım.
Aman kimse duymasın!
Laf olsun diye konuşmak olmasın.
Asılsız sözlerle gönüller kırılmasın…


Ceynan

2007–09–15
Z_Evler