Bu konu genel bir problemdir, şiir yazmak yetmez aslında,
Kadınlarımızın kendine güveniyor olması var konumuzda,
Ayağını sağlam basması yahut da diploma, her ne olursa,
Sırtını dayayacaktır, gerisi hikayedir, masaldır aslında…

Belki şiir diyenler de olacaktır aramızda ama o başka konu,
Şiir karın doyurmayan gerçektir, bir de sanatla ilgi konusu,
Var ama bence o da hassas bir konudur, sanattaki anlayış,
Herkese göre değişir, şiir konusu daha farklı bir kavrayış…

Kısa ve özlü olması esas konu, az sözle duyguları anlatmak,
Onlarla birlikte kendine emin bir edayla geleceğe yol almak,
Kısa ve kolay sanılabilir, ismin ziyade olmasından bellidir bu,
Her şiir yazan kendisine ‘Şair!’ diyorsa bu psikiyatrın konusu…

Umutsuz kadınlardan çıkarak buraya kadar geldiğimize göre,
Ev kadını olmanın nitelik kazandırmadığını anlıyoruz bizler de,
Nitelik kişiliktedir, onu geliştirmekle asla hizmet etmiş oluruz,
Arkasından şiir de gelse masal da doğru temele oturtmuş oluruz…

Neticeten diyorum ki ey kadınlar! Titreyin ve kendinize dönün,
Eğer gereksiz yere şişmişseniz önce nefsinizi terbiye edip sönün,
Sonrasında neye ilginiz varsa kendiliğinden gelecektir size zaten,
Alt yapısı sağlam olan bina yıkılmaz, yoksa hemen dökülür zaten…