Para, gübre gibi etrafa yayılmazsa işe yaramaz. baco
yarsuad
yarsuad

KINALI ÖYKÜSÜ

Yorum

KINALI ÖYKÜSÜ

0

Yorum

0

Beğeni

0,0

Puan

1020

Okunma

KINALI ÖYKÜSÜ


Sekseninde yedi şubattı ,kaybetmişti eşini
Doğum yeri seyyar ,kimse bilmezdi yaşını
Evlilikte Yarım kalan, asırlık Kınalı düşünü
Gözyaşlarıyla ,Velisini yorumluyordu

Acep Şükretmesini bilemedik’mi ,’oğul ay’
Yüzü geçkin kilo ,bir seksenlik boy
Hüznün çizgileri derken: ’Kınalım oy ‘
Beyi ile güreş tuttuğunu hatırlıyordu

Toprakale’de, bahçe sularken akraba oğlu
Pehlivan yengesine kayınları emmioğlu
Güreş halkası kurulur ,arkın başına sağlı sollu
El enseyle birer, birer suya yatırıyordu

Dediler ki : ’ağabeyimizle yani beyinle
İsterimsin ? ;Güreş tutsun seninle’
Dedi: ’izin verir birde erkeklik onuru ile
Çıkmazsa meydana’ yıkacağını biliyordu.

Yıkmasına yıkmıştı, bir çelmeyle beyini
Bir çit direğiyle dövülüp ,seyre doyan köyünü
Çadır açışını ,göç çekişini ve erkek payını
Yarı mabus ,enişte evinde arıyordu.

At binmiş ,silah çekmiş, erine gardaş olmuş
Onunla ağlamış, onunla gülmüş, ana olmuş
Toroslar da yaylamış, çukur ovada avlanmış
Hanımdan gardaş, erden dost olurmuydu

Bey cilve ister,naz ister,kırıtmalı söz ister
Güreşiciyi neylesin, oğul ister, gelin ister
Sarı saçlar, yüksek topuk , dolanacak boyun ister
Aslanın dişisine ,töreler geçit vermiyordu.

Kayseri Karaköy , toprak kale, Konya Kadınhanı
Kürdü, Laz ı, Çerkez i ya yürüğün yöresi yurdu hani
Torosları, yaylaları parsellemişler; Ne deve, ne çanı
Zaman galleş ,insanoğlu çiğ süt emmiş; Diyordu

Enişte evi güzel, enişte evi çok katlı hemde hoş
Lakin oturanlar memur, balkonlarsa sessiz boş
Mahpus damına benziyor yalnızlıklar peş peşe bir hoş
Ne iti, ne horozu, ne konuşacak adam vardı

Kimsenin evinde, mutfağa girmez ne deyim
Dolap açmaz, ocağa dokunmaz sorsan’ eyiyim’
‘Ah erim’ diyordu, sağlığında dalaştığı kınalıya beyim
Vücut ihtiyar, ayak yorgun, gönül kanatlı uçamıyordu

Yörüğün hası, goca Mahmud bacısı
Mangal gibi yürek, közlenmiş acısı
Yalan oldu; Omar ı,Ecesi, Kınalı Hacısı
Ölen ölmüş, kalana nolmuş, sormuyordu

Yarsuadım; Kınalının bir günlük öyküsü
Ölüm değil ‘9’ çocuğu üzmeme gaygısı
Miras bile aldırmamış ;Gardaş saygısı
Döndü sünü, Kemalini kimseye açamıyordu

Paylaş:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 
Kınalı öyküsü Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Kınalı öyküsü şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KINALI ÖYKÜSÜ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL