Şiir kitabı düşünmeden bugünlere kadar geldim defterde,
Yine de düşünmüyordum ama referandum yaptığım yerde,
‘Olmalı’ diyen iki oy çıktı, hesabıma göre yüzde yüzdü oran,
O halde yeni baştan soruyorum ben de: ‘Var mı artıran?’…

Şiir kitabı için finans lazım, yayınevi lazım, bir de tercihler,
Onda sınıfta kaldım, benim tarzımda yayınevleri neredeler?
Belki vardır onlar da, sayısızca, önemli olan tercihlerimizin,
Buluşacağı noktadır ki, kayboldu nirengi, sevinçlerimizin…

Kitap yazmak ve okumak, çağın önemli tercihi değildir artık,
‘Önce okuyacaksın sonra yazacaksın!’ diyenler yok oldu artık,
Çıkış noktamızdaki belirsizlikler varışımızdaki hedefi şaşırtıyor,
Geldiğimiz yolla döndüğümüz köşe birbirini hiç hatırlatmıyor…

Şiir kitabı, masal kitabı, kaldırdık artık elimizin altındaki kitabı,
Boş vermek midir, yoksa kuralsızlıkta yaşamak mıdır bunun adı,
İkisi de değildir belki, ne söylense de bilen bildiğini okuyacaktır,
Bugün buralarda belki ama yarın kim bilir hangi evrede olacaktır…

Bu şiir uzar gider, bir yerde kesmek lazım ama o da zor gözüküyor,
Hem satırlar alt alta çoğalıyor ve hem de cümleler uzayıp gidiyor,
‘Eylem olmayan yerde laf vardır!’ diye boşuna söylememiş atalar,
Laf-ı güzaf oldu şimdilerde bence artık, onlardan bizde kalanlar…