’Bre ey süfli nefis,Git işine,,

sen kimsin?
ey güzel, süslü dilber
işin yok mu? Senin git işine
ben bugün tefekküre daim kıldım zihnimi…

aklımla konuşup kafamı dinleyeceğim
seninle uğraşmaya gücümde yok zaten.
ha birde diyorum ki, beni rahat bırak artık.
uğrama sakın buralara.
zira ben belki de son günlerimi, son anlarımı,
ve son nefesimi yaşıyorum kim bilir...

ölüm dediğin nedir ki, göz açıp kapatmaktan daha yakın
kalan sürede senden kurtulmaya çalışacağım.
zaten haberin olsun o da istemiyor seni...

ben muallimi kebire ne diyeceğim.
çalışmam lazım hem de çok...

imtihanım çok zor bunu da biliyorum
önemli olan zoru başarmak değilmi?
senin yüzünden kaybedenlerden olmayacağım
köprüden düşmek istemiyorum...
ben onun yanına gideceğim...

benim çalışmam gerek soruları çözeceğim
son derece kararlıyım hadi git işine.

ver kalemini ve kâğıdını, ver silgimi
senle birlikte yazdığımızı sileceğim
sonra hepsini sana geri vereceğim
artık seninle de işim yok haberin olsun.

ben azimle dersime çalışacağım.
bugün bari beni rahat bırak.
ben habibimin sözlerini okuyacağım
susayınca zemzem içeceğim.
köprünün öbür yanındaki bahçeye gitmek istiyorum.
bırak artık ALLAH aşkına.
git git git işine.

bre ey süfli nefis, uğraşma benimle.
yeter artık zira ölümden öte yol mu var…
git işine,
(ey nefis sen ALA külli hal öleceksin)

Nuh Comba