dalıp gidiyorum güz akşamlarında
bakışların değdikce hasretime
sevdamın son durağı okyanus koylarına
kuş olup varmak istiyorum
çaresizliğime dolanan ipleri kesip
kollarına atasım gelir kendimi
yüreğime düşen elifsi karları
güneşine serip
baharları yeşerteyim koynunda...

seni sevdiğim kadar aşık olmamıştım ki
geride bıraktığım alyanslı günlerimde
görkemli hayat tarzım
karanlığa gömülen yürek atışlarım
umursamaz sevda tanımazlığımda
cehennemlerin ortasında kalmışım da
özün ağlayışlarını fark edemezken
sahte gülücüklerimi çatlatır aynalar
yalnızlıklarım kalabalıklaşır
sessizlikteki uğultular ürkütürdü beni
kayberdim benliğimi...


Tanrıma şükürler olsun ki
geride bıraktıklarım kuyu diplerinde kalırken
gençliğimin bahtında solan güllerim
sevdanın yağmurlarında yeniden açar hergün
içime düşürdüğün ateşin
buz kesen sibirya iklimlerindeki yüreğim
alev alev sen diye yanar
hayat olurum yeditepe bozkırlarında
suskun mavi düşlerime
küme küme yıldızlarım olursun gecenin koynunda...


Tanrım seni benden almasın yaşarken
mutluluğumun bahçelerine simsarlar dalmasın
uzak kalsın sevdamıza şeytani bakışlar
kem gözler uzak dursun, ağlatmasın bizi derken
kaderimin son gülmüşlüğüne
beyazımsı güller ekerim
gönlün sarhoşluğunda bir ömür sen kokayım diye ...


Bahar Tülay Kıran 14 Eylül 2007