Günün ilk ışığı vurunca yüze
Günaydın Kuşları sevgiyle öter
Baharlar terkedip vurunca Güz’e
Bambaşka duygular tüter de tüter...

Çatılır kaşların siyah duruşu
Başlar şarkıların yürek vuruşu
Ecel dediğimiz veda borusu
Makamlı, makamsız öter de öter...

Atılır yürekten tam hicran derken
Düşer gönül yola bir sabah erken
Somali’ de ceset yola yağarken
Bizim duyarsızlar yatar da yatar...

Böyledir işte hep hâli Dünya’nın
Girmişiz içine aymaz rüyânın
Derdinde değilim Gül’ün, Hülyâ’nın
Yüreğim acıyla atar da atar...

Karanlıkta ışık arar ya gözler
İşte öylesine çırpınır dizler
Taşar hep tersine koca denizler
Koca " Gel-Git" lerle batar da batar...

İnsan yutar gibi kımıldar toprak
Nazlı bir edâyla düşer son yaprak
Ebediyet denen selde akarak
Vedâ hıçkırığı tutar da tutar...

OKTAY ZERRİN

RESİM: öMER YAĞLIDERE