Dünyaya pempe bir tülün arkasından bakmak güzeldir ama,
Pembe tül bulunmuyor istediğimiz zaman yaşam arenasında,
Bu durumda bizleri karşılayan acı ve göz yaşıdır diyecektim,
Dökülemedi dudaklarımdan, ortaya çıkamadı beklentilerim...

Dünya her zaman bize huzur ve mutluluk veren arena değildir,
Onun ara sokaklarında pusu kurmuş olumsuzluklar hep öndedir,
Kafamızı kullandığımızda onlarla karşılaşma sıklığı azalır ama,
O da kullanışlı değil, yenilenemiyor kullanım süresi dolduğunda...

Dünyamızda iyiliklerle kötülükler atbaşı yol almalıdır fikrimce,
Dengesinin bozulma ihtimali hep vardır biri ötekini geçtiğinde,
Önemli olan içimizdeki dünyadır diyoruz, fikrimiz sıkıştığında,
O da mümkün olmuyor, kötülükler atbaşı olarak önde olduğunda...

Geldiğim bu yerde geri dönme imkanı da bulunmuyor, o halde yine,
Israrlı çağrışımlarla demek istiyorum ki denge gerekir hep bizlere,
Aksi taktirde cehennemin cenneti geçme ihtimali vardır ki o bizde,
İstenmeyen bir ihtimaldir, her zaman aksi olduğu düşünülse de...