Bir efsane dağından dökülen billûr ırmak.
Karanfil katresinin ıtırıyla mest zaman.
Ateşin nefesiyle hep cereni çağırmak.
Demliğin buğusuyla nazan yürekte nihan.
Billûr bakışlı peri buğu buğu açan gül.


Kuruyan dudaklara hayat o behemehal.
İpekten ilmeklerle gönle işlenen has çağ.
Demlikten dökülürken sudaki en ince hâl.
Hem gözlere fer olur hem de zamana çerağ.
Ateş tavırlı peri buğu buğu açan gül.


Sudaki tebessüm o takvimde her yaprağa.
Nemlenen bakışlardan bardağa sızan ışık.
Gümüşî denizlerden takılır gelir ağa.
Onun adıyla ağar duvarlara sarmaşık.
Her meskenetten beri buğu buğu açan gül.



Bir otağ kurulur ki ziyneti semaverdir.
Buğulu cerenlerin hüsnü devranı süsler.
Semaver baş komutan demlik ise yaverdir.
Çayın naz mevsiminde hazla barışır küsler.
Muhabbetin değeri buğu buğu açan gül.
Ankara,03.09.2011 İ.K


çay