Yalnız kurt ; tektir, yalnız yaşar.
Gün olur ki, feleği şaşar.
İş başa düştüğünde, kalkıp,
Neçe dağlar, tepeler aşar…

Yalnız kurt ; kimsesizdir, tektir.
İliğine kadar erkektir,
Gece, karanlık vadilerde,
Durmaz, yol alır, gözü pektir…

Yalnız kurt ; bilinmez, nerede ?
Bir çukurda, çayda, derede.
Bir kuytuda pusuda iken,
Parçalar avın, bir kerede…

Yalnız kurt ; diktir, asil yörür.
Kendi işini kendi görür.
Issız gecede, dağ başında,
Kaldırır başını böğürür…

Yalnız kurt ; çelik gibi serttir.
Sertliği de başına derttir.
Avını boğazdan yakalar,
Sırtından vurmaz, mert mi merttir…

Yalnız kurdun yüreği tunçtur.
Yeri hep uçurumdur, uçtur.
Bakışları uzakları deler,
İntikamı ise korkunçtur…

Yalnız kurt ; Nafiz Batur olur.
Gün gelir hali beter olur.
Başına bir hal geldiğinde,
Dumanlı dağlar yeter olur…



Nafiz TANÇAĞLAR
27 Ağustos 2011 C.Tesi 16:50
Kocasinan/Bahçelievler/İstanbul