1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
771
Okunma
Bir zamanlar her günüm bir bahardı.
Gönül derem şırıl şırıl akardı.
Gönül dağıma yağsa bile kar,
Dert etmezdim,altında kar çiçeğim var.
Sevemedim belki onun kadar.
Ne yapayım ki! bende olan o kadar.
Bir gün olsun duymadım ağzından,
Demedi:"Sevmiyorsun benim kadar"
O güller içinde en güzel gül idi,
Hiç canımı yakmadı dikenleri.
Gönlümün sanki seher yeleiydi;
Ama o hiç deli deli esmedi.
Hep açık tuttu gönül kapısını.
Bedelsiz vermişti tapusunu.
Fazla süremedim o sefayı.
Çekmek varmış gönül cefasını .
Her cuma gidiyorum kabrine,
Bazen mor menekşeler olur elimde
Mor menekşenin büküktür boynu.
Kendime benzetiyorum onu.
Bir gül daha koklayamam üstüne.
Benzemez kokusuna rengine.
Koyamam serçeyi bülbülümün kafesine
Benzemez bülbülümün güzel ötüşüne.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz