Kimi ne aç geziyor kimi de sefil,
Yok ki dünyada mutluluğa delil
Gezsem bu alemi şehir, il, il,
Aç kalmış dünyayı ben mi yarattım

Şu garip dünya ben ne yapabilirim,
Bir can kurtarmak için bin kez ölebilirim,
Ellerim dursa da yoksa bunca haksızlığa,
Haksızlık dünyadaysa dünyayı ben mi yarattım.

Bu yollar geçer ama yollar geçmez,
Ömür biter ama Allah’ın kulları bitmez,
Bu dünya inan ki ızdırapla gülmez,
Ağlanıyorsa gözyaşını ben mi yarattım.

Beni bende kaybetmişim sevgimi getirecek,
Binlerce yoksula fakire dünyamı yetecek,
Yalın ayak bu insanlar yol mu bitirecek,
Bu hayatın yolunu ben mi yarattım.

Sızlayan yürekler deva bulsa da,
Sevgi diye bekleyeceğim yok olsa da,
Kıymete vereceğim hiç son kasa da,
Mutlu görülüyorsa ben mi yarattım.

Yaratan Allah bizse fani kullarız,
Ne kadar günah işlesek de affa uğrarız…
Alıyorum maziden önce geleceğe bakarız..
Geçmiş bilinmez geleceği ben mi yarattım..

Nice günler geçirdim hasretle,
Bitmiyor bu günler dert ile,
Gülmeye bekleyen dünya ile,
Hayatın konumunu ben mi yarattım..

Dost istersen Yaratan Allah var,
Gerisi inan ki hepimize oluyor dar,
Varsa önümde geçilmez duvar,
Geçilecek yolları ben mi yarattım..

Geceler biter gündüzler gelir,
İlkbahar biter güzler gelir,
Saatler biter günler gelir,
Geçen zamanı ben mi yarattım.

Niye doğduk yaşam için mi?
Niye ağlıyoruz gülmek için mi?
Hak dediğin senin dünyan mı?
Bu dünya bizim değil ben mi yarattım…