Masallarımız çoktur, anlata anlata bitiremeyiz,
Bazen de coşarız, anlattıkça yenilerini ekleriz,
Dertli millet olduğumuz içindir belki de bu bizde,
Kaybolur gideriz içinde bulunduğumuz kederde...

Benim de masallarım vardı, anlata anlata geldim,
Dinlenmek için de olsa geldiğim yerde az bekledim,
Başımı elimin arasında geleceğe nazar ediyordum,
O sırada arkadan koşup gelenleri de duymuyordum...

Oysa arkamdan bir ordu geliyormuş, göremesem de,
Ben onları göremiyormuşum ama onlar hep ensemde,
Anlattıkları kulağımın yanından yalayıp geçiyordu da,
Duyduklarımı alıp arkalarından atıyordum o sıralarda...

Herkes bilir ki böyle ısrara sabır dayanmayacaktadır,
Arkadan gelenlerin arkasından koşanları anlatacaktır,
Sözler havada uçuşurken kelimeler aceleyle gelir ve,
Beni evde bulurlar, onlar ötekilerden daha da geveze...

Ben de onları kovalamak için bir elimde yazı ötekinde,
Telefon diyecektim ama onların numaraları nerelerde?
Geldiğimiz bu yerde iletişimin her türü iflas etmiştir,
Müflislerin gideceği yer de pencereden itilmişlerledir...