Altın sarısıydı saçların.
Uzun tel tel altın sarısı.
Rüzgarla her dalgalanışında.
Yüreğimde fırtınalar kopardı.
Güneş vurdukça ışıldardı.
Tıpkı derin bakışların gibi.
Rüzgar estikçe savururdun.
Altın sarısı saçlarını.
Bense seni izlerdim hep.
Ama asla dokunamazdım.
Benim yerime rüzgar okşardı.
O uzun altın sarısı saçlarını.
Öylesine severdin ki saçlarını.
Asla onlarsız yaşayamam derdin.
Saçlarım derdin onlar olmasa.
Ben ne yaparım nasıl dururum.
Sanki olacakları hissedercesine.
Zalim bir hastalığın onları senden.
Bir gün alacağını biliyordun sanki.
Zaten seni üzende hastalığın değil.
Altın sarı saçların olmuştu.
Denizi andırmasa da gözlerin.
Öylesine karaydılar ki ikiside.
Karanlıklarında kaybolurdum.
O kara gözlerin de ilk defa yaş vardı.
Ve ilk kelimen saçlarım olmuştu.
Süzülürken gözünden yaşlar.
Duyduğunda gözlerin kadar kara.
Olan o ansız hastalığını.
Nerden bilirdim o altın sarısı saçların.
Bakmaya okşamaya kıyamazken.
Avuçlarıma dökülüp içime ateş düşüreceğini.
Şimdi senden kalan bir tutam altın rengi saç.
Sen en çok saçlarını severdin hatıran o olsun.
Dilerim Allah tan sevdiğim altın sarısı saçların.
Sonsuz cennet rüzgarlarında savrulsun

Eyüp HENDEN
ŞİİRLERİMİ OKUYAN HERKEZE TEŞEKKÜR EDERİM SAYGILARIMLA (golgeadam-)