Faydalı her şeye her gün her saat
Kafasın yormalı şâir dediğin.
İnce elemeli sık dokumalı
Kılı kırk yarmalı şâir dediğin.

Bâtılın peşinde dolan ha dolan
Uzunca bir süre yaşamaz yalan
Kafada, gönülde dikili olan
Putları kırmalı şâir dediğin.

Herkes eğleniyor kendi deminde
Güvenirlik yok ki sözde, yeminde
Hakk’ı över iken her tür zeminde
Bâtılı yermeli şâir dediğin.

Olamaz onların villası, yatı
Çok nâziktir gönlü sanma ki katı
Dünyâyı, ukbâyı bütün hayatı
Her yönden sarmalı şâir dediğin.

Aslan gibi kükrer cesâretiyle
Yaşatamazsınız esâretiyle
Bâzı olayları ferâsetiyle
Önceden görmeli şâir dediğin.

Olmasın kimseye aman ha mekrin
Sonra boşa gider olanca zikrin
İnsanlık nâmına her çeşit fikrin
Güzelin örmeli şâir dediğin.

Döşüne takılan sellik misâli
Çocuk kundağında höllük misâli
Gelene, gidene yolluk misâli
Gönlünü sermeli şâir dediğin.

Hayat günden güne aksa da terse
Yapmak elbette çok zor, çok çalış derse
Kim ki kendisinden bir şey isterse
Olanı vermeli şâir dediğin.

O’nun kapısını sık sık çalarak
Başka türlü olmaz aşka dalarak
Ferhat, Kerem gibi, bir yol bularak
Kalplere girmeli şâir dediğin.

N’olur ayrı kalma dinden ve fenden
Bir gün giyeceksin korkma kefenden
Gayet isâbetli tam hedefinden
Attığın vurmalı şâir dediğin.

Dünyâyı eliyle geri atarken
Seherde dolunay yeni batarken
Dosta doğru baca henüz tüterken
Atını sürmeli şâir dediğin.

Analar saçını hiç yolmamalı
Körpecik kuzular hiç ölmemeli
Ahde vefâsızlık hiç olmamalı
Sözünde durmalı şâir dediğin.

Sitemle karışık naz bahçesinin
Kapısın çalmalı öz bahçesinin
Acı, tatlı neyse söz bahçesinin
Gülünü dermeli şâir dediğin.

Üstatlar orada bağlıyız düne
Bu yolun yolcusu kavuşur üne
Parlak zekâsıyla dünden bu güne
Poşusu sırmalı şâir dediğin.

Gel kendini, hapseyleme kafeste!
Îman kalpte, ne sarıkta, ne feste
Gözünü yumarken en son nefeste
Murâda ermeli şâir dediğin...

Hanifi KARA