Ve bir sabah
Büyük bir mucize
Yaşandı dünyada.

Tek bir şiir,
Aynı anda ilham oldu
Milyonlarca şâirin gönlüne.

Gün ışırken,
Yatanlar kalktı yataklarından.

Hepsi birden aynı vakitte
Kuruldular masalarına.
Yolda olanlarsa çöktüler
Ve hep beraber, aynı anda
Başladılar yazmaya.

Anlamı bir, aynı şiiri,
İçlerine doğduğu gibi,
Değil satır, harf bile değiştirmeden.

Yazdılar sadece,
Sonra okudukça şaştılar,
Hayran kaldılar, kendilerine şaşırdılar.

Daha önce böylesi bir şiir okumamışlar,
Yazamamışlar, düşünememişlerdi bile.

Gururlandılar…

İlk gördükleri insana okudular,
Onu da hayran bıraktılar, sonra...

Dergilere gönderdiler hemen,
Bloglarında yayınladılar, web sitelerine koydular,
Feysbuktan, tvitırdan yayınladılar ve sonra...

Karıştı ortalık, birbirlerine girdi şâirler.
Hırsızlıkla suçladılar bıkmadan karşılıklı.

Hepsi altına imzasını atmıştı. Bir şâir hariç...

İnsanlar gerçek yüzlerini gördü o anda şâirlerin ve
Şiir gözden düştü yine...

Sonra merak etti insanlar bu güzel şiiri
İsimsiz yayınlayan şâiri buldular, sordular sebebini.

Cevaplamak istemedi önce şâir, çok zorladılar.
Kısa bir cevap alabildiler ağzından.

-"Sizler şiir yazıp, okuyorsunuz, anlamıyorsunuz.
Oysa en büyük şâir olan Allah en güzel şiiri olan
İnsanı yazmış, görmüyorsunuz… Görmek istemiyorsunuz…
Yazdıklarınızı, söylediklerinizi yaşamıyorsunuz,
Samimi değilsiniz. Bu bir ikazdı, şiir değil"

Sonra tüm şâirlerin ilhâmı kesiliverdi...

4 Eylül 2011 - İstanbul