Merhaba demek isterdim sana anne,
Elini öpmek, kokunu içimde hissetmek isterdim,
Ama aramızda bir avuç toprak, birde kader var,
Gelemem, gelemem anne.

Yerimden kalkıp ta, o, mis kokulu ellerini öpemem belki,
Uzun, up uzun bir yol, gitmekle bitmiyor,
Dolan gözlerinin yaşını silmeye gücüm yok, yetmiyor anne.

Sen bilmesende, ben her gece yanındayım,
Evin koridorlarında önce bir gezinir,
Sonra odamın kapısına yönelip, kendimi seyre dalarım anne.

Tıpkı çocukluğumdaki gibi,
Yalnızlıktan, karanlıktan çok korkuyorum anne,
Senin gölgen bana siperdi, varlığınsa ödül.

Biliyorum zamansız gidişim seni çok üzdü,
Sana çok acılar çektirdim, ama kader be anne,
Son durak, seni benden, beni senden erken ayırdı,
Aramıza sonsuz bir yol, bitmek bilmeyen bir hasret bıraktı.

Zaman, gergef olup hasreti körüklese de kor misali,
Dokunamasanda bana, ruhum hiç yanından ayrılmadı ki,
Bu bayramda elini öpmeye geldim, sen bilmesende anne.

O yıkılmaz sandığım duvar, o koca çınar,
Babam, saçları aklanmış, yüzü kırışmış,
Zaman, benden değil, sizden çok şey alıp götürmüş anne.

Bu bayramda yanındayım,
Sen bilmesende hep senle varım,
Attığın her adımda, aldığın her nefeste biliyorum,
Beni, hep beni anıyorsun anne.

Belki bugün değil ama,
Cennetin kapısında seni bekliyor olacağım,
Yine böyle bir bayram sabahı anne.


ZÜLKÜF KILIŞÇI