seneler boyu hep yalnız kaldım
ne bir arayanım vardı,ne de bir soranım
yerlere düştüm de,hiç ses çıkarmadım
süründüğüm yıllara,vurulduğum anlara sorun beni....


hayatım şimdi terkedilmiş bir han gibi
köhne kaderine yenilmiş,garipler gibi
elinden ekmeği alınmış çocuklar gibi
uykusuz gecelere,karanlık yarınlara sorun beni...


hatırlamıyorum;sevmek neydi,sevilmek neydi
dostlar ile sohbet meclislerinde eğlenmek neydi
sırtını güvendiğine dayayıp,hiç ardına bakmamak neydi
yalnız insanlara,sırtından vurulanlara sorun beni...


yorgunum artık;kahpe insanlardan,yalan dünyadan bıktım
her yalan sözden,vurulan darbeden bıktım
sevdim deyip kandıran,aşk’ı ile yakan sevdalıdan bıktım
yalan sevdalara,yüreğinden vurulanlara sorun beni...


her şeyim bu hayatta hep zamansızdı
yüce yaradan beni hep imkansız ile sınadı
aşılmaz yolları,koca dağları önüme serdi.
ferhat misali sevenlere,mecnun misali yananlara sorun beni...


rotasız bir gemi gibi yol alır yarınlarım
bulduğum her limana bir umutla koşarım
sevilmezsem,bu alemden sensiz de göçerim
hercai rüzgarlara,kara topraklara sorun beni...