3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1197
Okunma
parçalanıyor konuştukça
çocukluğum susmalı öyleyse
hişşşt
deniz aldı götürdü
kumdan kalelerimi
çok kızdım
aldım ellime sonsuz denizi
sıyırdım gökyüzünün
maviliğini
bir avuç berraklıktı elimdeki
baktım
baktım
şaşırdım
yumuşadım yavaş yavaş
tövbe tövbe estağfurullah
suya bıraktım
sonra yüzümü
masmavi oldum
bi dönüverdim göğe
yüzüm hepten bulut
ölüverdim şaşkınlıktan
ne deniz sustu
ne gök
ne de bulut...
Cenk TİNEL