Bir kaçış söz konusu.. İnsan kendinden bile kaçar bazen. Aşk, aramakla bulunmaz zaten. Tesadüflerle bulunduğu olsa da, ancak ve ancak doğru yerde, doğru mekanda,doğru insanla yaşanır,,, Geçmişim bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti şiirinizi okurken,, Şu tren meselesine gelince,, aklım takıldı,,, ben AŞK'ı bu trene benzetirim.. Hani şu zaman tünelinden hızla geçen ve yolcusu olmayan trene.. Aslında o trenin yolcuları vardır,, Biri iner, biri biner,, bu böyle devam eder.. Aslında bu trende tesadüfen yolculuk da yapmış olabiliriz,, ama hakikat şu ki, karşımızdakini ya göremeden inmişiz önceki istasyonda,, ya da kompartımanlardan geçerken, içeri bakmak aklımıza gelmemiş,,ya da muhtemelen şöyle olmuştur: tam AŞK'ı bulmuşuz, o sırada tren tünele girmiş,, karanlıkta görememişiz de ıskalamışız,,, Ya da, karşımızdaki bizden önceki durakta inmiş,, O yolculuğu mutlak yapmışız ama. Aynı havayı solumuşuz, aynı yerlerden geçmişiz,, ama bir türlü kavuşamamışız AŞK ile. Biz de oturup şiirler yazmışız gerçekte var olduğunu, bir yerlerde nefes aldığını bildiğimiz hayali sevgiliye. kolay kolay yakalanmaz AŞK. Özeti bu AŞK'ın,,