Ölüm korkusu vardı içimde sanki
Bütün gece seslendim adını

Dağlar hep ağladı ayrılığa
Sessizce dökerken gözyaşı
Kahpe felek umutları taşıdı yarınlara

Sarılmışım gizlice yanan kalbime
Ölüm çığlığı yükseldi sessizce gök yüzüne

Mezar taşımda yazsada adım
Ölümden arda kalan yalnızca ayrılık

Hayat işte
Geceler hep karanlık olsada
Sabahın güneşi vuruyor parmaklığın arasında

Feryat ederim batan güneşe
Düşmesin gölgeler üzerime

Ölmek içinmi geldim dünyaya
Kahpe felek geziyor peşin sıra
Hayal kurmak vardı yarınlara
Yaşarken ölüm gibi

Hüzün çöker sessizce içime
Dökerim gözyaşı çağladı dereler
Zaman tükenmişti fırtına estiği gece

Hayalini kurdum dün gece
Güneş zamansız battı

Hiç acımadan yalnızlığımı korkutu
Arkamda gizli gizli ilerlerken ölüm

Çatlamış dudaklarımda adını okurken
Yanlızlığım denizin kumsalında kapıldı dalgalara
Gidipde dönmeyeni beklemek gibiydi sanki
Oysaki çoktan dağılmıştı kurduğum hayallerim...
Hüseyin Yanmaz
22/08/2011