bu sokakta çıplaktır evler
kimse dönüp bakmaz
kırılmış kiremitlerin en ayıp yerlerine
ama herkes
çok uzak bir denize bakar gibi bakar
yağmur düşen leğenlere
damlalar dalga dalga
mum ışığınca vurunca duvara
gölgelerinde başlar yaşam

şurası Ağrı Dağı’nda yokuştur
aşağılara indikçe akşam
buram buram kekik kokusu
keklik keklik seker
bir
iki
üç
dört çocuk
gözleri fırtına sorgusu
minderdeki nakışta

kilimde Karadeniz
takılıp kalır da boğaza
giremez İstanbul’a
bir leğen
Marmara geçemez boğazdan
bir leğen
Ege ve Akdeniz
Kızılırmak
Dicle ve Fırat
ve bütün ırmakları yurdumun
kaldırıma savrulan birer leğendir
taşlar içer kafaya
bir dikişte

çoktan dökülmüştür Cilo
Süphan
Erciyes
ve bütün dağları yurdumun
badanalardan aşağı pul pul
bacalarda tütmüştür
her yakışta

bu sokakta çıplaktır evler
dokunsanız
sızlayacak yer bulamazsınız
ama tanırsınız
eminim
bir bakışta