Gece/gündüz nâzikçe, tatlı/tatlı konuşan
Dilberle sohbet eden, diller bayram etmez mi?
Mızraba gerek var mı, beste sensin, güfte sen?
Seni çalıp, söyleyen, teller bayram etmez mi?

Gözüne baka baka, bir su içsem elinden
Beni mahrum eyleme, kumral saçın telinden
Altın bir kemer gibi, o incecik belinden
Seni sımsıkı saran, kollar bayram etmez mi?

Mutluluğun şifresi, sevgi, saygı, dirlikte
En büyük rütbe dersen, o da elbet “er”likte
Ak gerdana dökülen, zülfün ile birlikte
Kumral saçı okşayan, eller bayram etmez mi?

Ağır başlı vakur ol, olma sakın yerilen
Öyle güzel gül ol ki, has bahçede derilen
Ayağının altına, yolluk gibi serilen
Üzerine bastığın, yollar bayram etmez mi?

Ele demem adını, aramızda sır diye
Basarım ben bağrıma, ağyâr olsan yâr diye
Kokusun alır almaz, yârden haber var diye
Dosta doğru estikçe, yeller bayram etmez mi?

18/08/’11
Hanifi KARA