İÇİME KİM KOYDU İNTİHARI??

Gökyüzünün eli yine yüzünde...

Yıldızları kayıyor damla damla..

Ellerinin arasinda...

Hüznünü yüreğime düşürüyor..Zifiri karanlığında..

Dudaklarımdan çıkan bütün sözler,

Asıyor kendini....

Ölüyor söze düşen büyü..

Ellerimle ruhumu boğuyorum..

Kendi krallığımda...

Rutubetli mahsenin,kirli umutlu gardiyanı oluyorum...

Bütün sokak çocuklarının gözyaşı " yüzümde "

Susuyorum....Kitap gibii...

İçime mühürlüyorum...

Nefesimii....

Senin gibiii..

Ve içimden terkediyorum benliğimi..

Ayak uçlarımdan giriyor gecenin kangren karası bedenime..

Sırrı çözülmemiş cinayetler asılıyor kirpiklerime...

Yüreğim kana bulanıyor...

İçime kim koydu bu intiharıı???

İçimden beni terkettiğimden berii....

İçebildigim tek su " Gözyaşım "

Geçmiyor boğazımdan artık " umutlar"

Canım artık canımıda istemiyor...

Hüzüne bulanıyor dört duvar..

Artık hazan kokulu bakışlarda suretim..

Ellerim tek başına,çaresiz ve ürkek...

Mümkünmü bunu değiştirmek??

Çıldırmış atların gümüş nalları altında ezilmiş gibiyim....

Delirmiş çığlıklar var boğazımda..

Yaşamın bir köşe başını daha dönüyorum..

Eyy hüznü içimde büyüten tılsım...

Büyük savaşların içinde,

Küçük gözyaşlarında öldürdüğün " BENİM "....