[ Bir var zamanlar,
Bir yok zamanlar
Develer tellal
Pireler berber iken
Sayıklar bana
Seni gerek seni...

Gözler görmez mühürlü
Kulaklar sağır aşkın çağrısına
Ki kim dalar günaha
Develer tellal
Pireler berber iken.
Bir beraber olma fikri
Fikrinin ince gülü
Bir var zamanlar
Bir yok zamanlar
Öldürdü beni...

Ismarlamayla olmaz
Bir tatlı söz
Bir tatlı dil
Ruhlar okşanmaz
Ruh dilleri ölü
Homeros’un
Spartaküs’ün


Aristotales’in mantığı
Evrenin sevgi bilincinde
Var oluşu sürdürür
Bense uyanan bu bilinç içinde
Dişil bir hiçe anlam
vay benim emeklerim
vay benim sabahlayan gecelerim
Vay benim kararan günlerim...

Taşa bunca gün,gece
Döküleydi dil
Can olası gelirdi
Put kesildi sanki
Sükuta durdu
Ne dağlardı yol vermeyen
Ne yollardı gidilmeyen
Ne ellerdi merhabaya ulanmayan
Düpedüz akla,mantığa,duyguya
Yürek gözünün dikine
inen ağır bir balyoz
Bir var zamanlar
Bir yok zamanlar
Develer tellal
Pireler berber iken.