10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
920
Okunma
Merhaba,
Annemi 11 yaşımı doldurduğum bir mayıs ayında kaybettim.Babam çok beklemeden evlendi.O yaşlarda insan bazı olayları ve yaşanmışlıkları kavrayamıyor.1981 yılında oğlum dünyaya geldi.İşte o zaman anneliğin ne kadar kutsal olduğunu anladım.Annemi zaten özlüyordum.Anne olunca daha farklı özlemeye başladım.Sanki burnumda tütüyordu.Yıllar sonra şiir yazmaya başladım.
Bir akşam balkonda otururken ağlamaya başladım.Yalnızdım.Annem aklıma gelmişti ve kendimi tutamıyordum.Ardından da bu satırlar ortaya çıktı.
Annem,bu şiir senin için.Seni çok seviyorum ve özlüyorum.
Yerinde huzur içinde uyu canım annem.
Kokunu doyasıya içime çekemeden
Yüzünü beynime işlemeden
Kollarının sıcaklığını hissedemeden
Çekip gittin güzel yüzlü annem.
Nasıl kıydın bana annem
Başka annelerin ellerine bıraktın
Hiçbiri senin gibi gülmüyor
Senin gibi kokmuyor,bakmıyor annem.
Bilemedim kıymetini annem
Çok küçüktüm doyamadım sana
Anne olunca anladım kıymetini
Çok erken bırakıp gittin annem.
Üzülme yavrum,canım kızım
Ben hep yanındayım diyorsun
Yetmiyor,yetmiyor annem
Suçum neydi erken gittin annem.
Sensiz geceler hiç geçmiyor
Sana olan özlemim bitmiyor
Seni anlatmaya kelimeler yetmiyor
Suçum neydi erken gittin annem.
Elif
04 Ağustos 2007
Cevap Yaz