akşamın sancısı çöktü omuzlarıma
dudaklarımda bir türkü yanığı
yankılanır kuytularda
damardan girer özlemlerim
sıtma nöbetlerim başlar
kekeleşir sözlerim
mühürleşir duygularım sana
arzuhalci gibi yazar kalemim
kahır yemiş mektupları
sorarım figanlardaki yüreğime
sen simdi nerelerdesin ?!


sahilde dolasan yalnızlığın
günbatımı kızıllığına bakarken
hangi hatıraların içindesin
savrulan zamanların
geri gelmez yangınlarındasın
Karşıyaka rıhtımlarında
yüreğimize çarpan dalgalardasın
ve simdi ben, ülkeler ötesinden
ağlamaklı sesini duyar gibiyim !..


ağlamakla vuslatlarımız olsa eğer
bin kez gözyaşı dökerim
yol ortalarında elimde şişe
sarhoş nağmelerde yata kalka
seni haykırım el yurtlarında
korkusuzlaşan asi duruşumla
tekmelerdim bize engel duvarları
lakin, olmuyor be gülüm, olmuyor
yarınlarım artık bana dar geliyor
vuslatımız olmadıkça, içim kaniyor!..



...