0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1011
Okunma
Sebebi yoktu suskunluğumun,
öylesine körü körüne sustum,
kaybettim çevremi,ve benliğimi acıyla yoğurdum.
Cevapsız
suâllerim,
sırf düşünmeye odaklandı beyin
hücrelerim.
Kendimi kandırmaya çalıştım,kalıp sözcüklerde deva aradım,
vicdanımı tutuklu yargıladım.
Susma hakkını kullandı,bu yüzden kalbimi aşağıladım.Bırakmak istedim hepsini bir kenara,
daldım soluksuz,anlamsız rüyalara.
Kelimelerde aramadım
kifayet,
mecnun gibi dolaştım diyar diyar,ne ekmek istedim,ne de biraz
hürriyet.
Ve buydu benim için
mutluluk.
