5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1088
Okunma

Bu şiirimi daha 24 haftalık iken doğan ve şu an küvezde hayata tutunmaya çalışan çok minicik torunum Furkan Eymen’ e yazdım... Dilerim bu mücadeleyi kazanır ve aramıza tez zamanda katılır....
Onu çok seviyoruz...
Bu yolun mesafesi herkesçe bilinirdi,
Dokuz ay On gün sonra dünyaya gelinirdi.
Acelen ne küçüğüm, daha beşinci ayda,
Geliyorum dedin ya, durdurmaya ne fayda…
Altı yüz yetmiş gram, bedenin ağırlığı.
Daha olgunlaşmamış yüreğinin sağlığı…
Acelen ne küçüğüm, bu yolun yarısında,
Erken başlamak niye hayatın kavgasında…
Anneciğin karnında seni nasıl saklardı,
Ördüğüm hırkaları sen diyerek koklardı,
Attığın tekmeleri sessizce dinliyordu,
Geleceğin günleri, dört gözle bekliyordu…
Ellerin ayakların daha minicik iken,
Kolların bacakların kıyamam incecik iken,
Gözlerin görmek için daha açılmıyordu,
Acelen ne küçüğüm dünyamı kaçıyordu…
DUDU BAYRAM ANKARA
5.0
100% (5)