kiraz vurgunu al yanaklarına uzanabilseydim
söndürseydim ayrılık közlerinini
dağlar ötesi uzaklıklar dağlar yüreğimi
keşkeler karanlığında boğulmuşum
pişmanlığın duvarlarını yıkamadım
’kader’ dedim, kelepçeler vuruldu gelmelerime
ayağıma dolanıp kaldı çaresizliklerim
nasıl da eziliyor garip gönlüm!..


tek kişilik iftar sofrasında kalmışım
iftarlarımı sensiz açamıyorum
ezan sesine hasret bekleyişlerdeyim
sen de yoksun şu mübarek günlerimde
ramazanın bereketi yok burada
el ele camilerde teravihleri kılamadık
pür neşe içinde meddahları seyretseydik
lakin ayrılıkların kıskacındayız biz!..


eş, dost, canların sofralarında olabilseydim
kimsesizliğin acılarını dürüp yapıp açıyorum iftarı
gözyaşlarıma banıyorum ekmeğimi
ne çorbanın, ne de aşın tadı-tuzu var
ramazan pideleri bile kokmuyor bana
baklavaların dilimlerine tuzlar serpiştirilmiş sanki
zehirleşen lokmalarımda fersizleşiyor yüreğim
sen... illa da sen diyor yalnızlığım !..


Zafer Direniş
...

8 Ağustos 2011 Pazartesi 22.30 Lahey