6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1330
Okunma
Bir ağacın gölgesine yaslanmış,
Çoban.
Çalıyor kavalını.
Koyunlara değil,
Yüreklere sesleniyor,
Delikli kavaldan.
Bir delikten aşk sesleniyor,
Birinden yürek feryat ediyor.
Diğerinden isyankar duygular fırlıyor,
Son delikten giren şeytan da olmasaydı.
Parça parça dağıtmasaydı
Koyun sürüsü gibi.....
Kan damlamasaydı kavalın yüreğinden,
Akmasaydı çobanın hüznüne,
Delikleri olmasaydı, kavalın...
Ve gölge ayrılıp gitti, ağaçtan,
Zoruna gitti belli.
Hüzne sarılı melodiler,
Karıştı, ağacın yapraklarına.
Ve delikli kaval düştü çobanın elinden.
Tüm duygulu hüzünler döküldü, deliklerden
Ya toprağa gübre olacak,
Ya da ağacı büyütecek
Aşkla,
İsyanla,
Hüzünle.
Cevap Yaz