Sayın;
Pek güzel, çok değerli, eşsiz, narin, zarif
Tatlı, farklı, özel sevdiceğime, güzelce’me


”Tadı yok sensiz geçen ne baharın ne yazın,
Kalmadı tesellisi ne şarkının, ne sazın…”


Sana bu şarkıyı hediye ediyorum, içim buruk.

Söylemek istediklerimi söyleyemiyorum,
Uzaksın bana, uzaklardasın.
Yazmak istedim beceremedim,
Güftekârı pek mahir derdimizi anlatmakta.

İihtimâl bilirsin sende bu güzel eseri ama
Bu sefer dizlerinin önüne çökmüş
Ciğerimin son nefesi ve
Dizlerimin son dermanı ile
Yalvarırcasına sana,
Benim söylediğimi düşünde
Öyle dinle.

“Sarıldım kadehlere, dermân olur diyerek,
Kalmadı tesellisi ne şarkının, ne sazın…”

Bilmem merhamet uğrar mı yüreğine!
Tadı yokmuş hayatın, ne güzel söylüyor şarkıda.

Ömrümün tadıydın sen, gittin,
Tadım fena kaçtı be güzelce’m...

Pek çok hastalıktan aldım nasibimi,
Çeşit dertlerle dertlendim defalarca ama
Sensiz ömür ağır hastalık,
Dermansız dert imiş, anladım, yenildim.

Gücüm bitti, dermanım tükendi güzelce’m.

Şifam ellerindedir, huzurum tenindedir,
İyileşmem cemâlinden alacağım nasibe bağlanmış,
Neş’em sesini işitmektir sadece, anlasan keşke...

‎Ne getirir seni bana bu dünyada güzelce?

Bilsem, bilebilsem canım bahasına mücadele eder alırım.
Tek bir kez daha sarayım seni doya doya.
Bir kez daha vursun nefesin göğsüme ve
Ellerimin arasında kalsın yüzün…

O kısa an için, ben ömrümü veririm!
Hasretin çekilir dert değilmiş...

İMZA: Ben
ADRES: Biliyorsun...

TARİH: ÖMRÜM