0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
778
Okunma
Nöbetlerdeyim,bomboş mezarımın başında,susuz ve kaygılı.
Her şeyim tam iken alıyordum arkamdan eksiksiz bedduamı.
Görüyordum,öfke susuşları,dert yanıp,inletiyordu toprağı,sürüngen kuşları.
Aynalar karşısını değil,gösteriyordu arkasını.
Ağaç dipleri evim,konuştukça kapanıyor dilim.
Ben yazmadım altında benim imzam,vakit yok değiştirimem kaderi.
Artık yorulmuyorum,biliyorum çünkü bu ya bir düş ya da tezatlıklar alemi.
