Biz pembelere yazdık dudak ısımızı
Az ıslatmadık seherlerde
Gözyaşlarımızı gömeli yıllar oldu
Beklemeyi gözlerimize astık
Ve bekledik bıkmadan usanmadan
Masalların satır aralarında bıraktık
Bir türlü çıkaramadık aşkı sandıklarımızdan

Ne Romeo olabildik ne de Juliet
Aslında biz, biz bile olamadık
Bazen istediğimiz renge boyadık gözleri
Bazen derinliğine daldık
Çoğu defa bulduk dedik, sevindik, haykırdık
Yalandı bulduklarımız arayışımız gibi
Aslında kendimizi bile bulamadık

Garip bir olgu sorgular
Tek suçlusu boşluktu yüreklerimizdeki
Bir türlü dolduramadık
Gönül yanlışlığımızı arayışlarımızla süsledik
Çok ağırlaştı her geçen gün
Kaldıramadık

Paylaştığımız geceleri gece yaşadık hep
Günün yarısını hayale peşkeş çektik
Kelimeler uçuştu meltemlerde özenle
Sustuk
Bazen somurttuk sebepsiz
Bazen güldük
Aslında, aslında ne aradığımızı bile unuttuk

Kendi Peter Pan’ımız olduk düşlerimizde
Gerçekte olmayan ülkeyi aradık
Mısra olduk, şiir olduk, bestelendik güfte olduk
Ne gözlere bakmayı başardık ne bakılmayı
Elimiz başka el tutarken bir omuza yaslandık
Korktuk gölgemizden her karanlıkta
Kendi içimize saklandık

Aslında kayıp çocuk bizdik aradığımız
Ne bulduk ne bulunduk
Labirent sandık kendi yüreğimizi
Biz
Biz inanın işte tam orada kaybolduk