sahipsiz duyguların öznesi olmadım hiç
yaptığım her eylemi hesaptan geçirerek
bir sonraki fiiliyatıma devam etti
izin vermedin birileri
arkamda dedikodu çalsın
sazımı elime alırken hep doğru sözü konuştum
-leyla için bülbüli sesini eksik etmeyen
mecnun bu mısrama şahittir-





hak hukuka riayet ettim
menfaati
kolaycılığı zayıflığın yegane alameti işaretledim
ki ölümün biraz sonra bana gelebileceği desturüyle
hareket etmeyi iyi huy saydım kendime
ve kendim için tattıklarımı
başkalarına zarar vermeyecek şekilde
yerine getirdim davranışlarımı
dünyayı sadece bugün (g)örmedim
-ay’a aşık geceler tanıktır bu alçakgönüllüğüme-





Sahipsiz duyguların sahibi olmadım hiç
sevdim mi tam hissettim
ellerimi çocukların başından
kalbimi büyüklerimin hürmetliğinden eksik etmedim
kaydetmedim defterime olumsuz bir tümceyi
-kurduğum bu satırlar gerçekle arkadaşlık etmiştir hep-






ve bir işe yaramaz serseriliklerim olmadı hiç
dövmeyi
hakaret etmeyi
sinsiliği en son/en mecburi kozum bildim
önce insan olmayı
önce insanca durmayı
ilke edindim zamandan yol aldıkça
-babamın kulağıma fısıldadıkları bu naçizane şiirimi onaylıyor-