Hayata bazen dümdüz bakarken bazen de kırılmalar oluyor,
O kırıkların arasında gereksiz olaylar da ortaya çıkabiliyor,
’Hayatın cilveleridir bunlar’ deyip de geçmek lazımdır ama,
O cilvelerle boğuşarak geldik içinde kaybolduğumuz zamana...

İnsanlar sorumlu bireyler olarak gönderildi bu garip dünyaya,
Sonrasında her biri savruldu yeryüzünün başka taraflarına,
Bulundukları yerde ne olduklarıyla ne olacakları arasında da,
Yaşananlar dolmaya başladı, bizlerin göremediği torbalara...

İnsan oğlu kuş misalidir aslında, bugün burada yarın da orada,
Birlik gibi gözükse de her biri başka sorumlulukla geldi dünyaya,
Aileler içinde geldik ama bireysel olarak sorumluluğumuz vardır,
Toplum olarak yaşıyoruz ama ahrette fert olarak yaşanmaktadır...

Demek ki neymiş; ancak kendimize güvenerek ilerlememiz gerek,
İnancımız ne olursa olsun, sorumluluklarımızla iç içe olmamız gerek,
Unutmamalıyız ki fert olarak vereceğiz hesabımızı Yüce Rabb’imize,
Unutmamalıyız ki sorumluluğumuz iç içedir kendi gerçekliğimizle...