Değişen ben değilim bakışlarındaki kış
Çaresi çaresizliğinde gizli
Vazgeçmeyi akıl edememiş vazgeçilmişliğimin
Adının yarısı kadın iken kopmak zordu senden
Gel sök gökkuşağının rengini kalbimden
Aç musluğunu gözyaşlarımın
Boya çığlıklarımı kırmızıya
Aldat! Anlat hayallerime yalanlarını, Ağlat
Sen ki merhabaların katili
Ben ki bir baltayla sap arasında mekik dokumuş
Berduş ve serseri
Soyadımla birlikte söylenen resmi bir adım olmadı belki
Ve kuru aşkımın yanına katığım
Sevdim seni, sadece sevdim
Ruhundaki sevda atığım
Güneşe palto giydirip kış resmi çizdiğimiz
İlkokul masumiyetiyle tutulmuştum sana
Şimdi anlıyorum güneşin neden üşüdüğünü
Gözlerindeki zifiri karanlıklara bakınca
Hep kâğıtlara seni çiziyorum kış yerine
Üşüyen ise yüreğim.
Sımsıkı tutunup senden arta kalanlara
Düşümün düşkünlüğüymüş,
Düşüncesizce seni düşleyişim diye avunuyorum
Cesareti kadar ürkek
Korkaklığı kadar medenî
Dün kadar kül
Sevgi kadar gü lolmaya hazır bir tomurcuğu,
gidişinin ayak sesleriyle ürpertip
Kaktüs çiçeğine sevdalanmasıyla
Susuzluğa karşı meydan okuduğu çaresizliğinde yitirdim
Gidişin belki de
Damarlarının Cellât kırmızısı maviliğinden çıkıp
Hüzzam kokulu yaraların kabuğunda filizlenmiş
En zamansız zamanların vaktini çalmış
Vakitsiz bir Azrailin mesaisidir
Kim bilir belki de aşk
Sevildiğin kişiye acı çektirmektir.
Bu yüzden ne yapsan da vazgeçemiyor
Ve beni unuttuğun yerinden öpüyorum.
Bir kalem alırsın eline, şiir yazmak için
Kramp girer yüreğine
Veremezsin hissettiklerine biçim...