13
Yorum
0
Beğeni
4,9
Puan
1535
Okunma
Benim gölgem gibi, nereye gitsem
Her zaman peşime, düşüp sen gelsen.
“Buyur Leyla’m” diye, işi bırakıp
Çağrımı duyunca, koşup sen gelsen.
Bekler misin olsan, eli âsâlı?
Her yere yayılsın, aşkın masalı
Şirin’i uğruna, Ferhat misâli
Dağları kazmayla, eşip sen gelsen.
Bunların ön adı, dâima dilde
Antep, Urfa, Maraş, ne güzel belde
“Leyla! Leyla!” diye, aç susuz hâlde
Çöldeki kumsalı, aşıp sen gelsen.
Günlerimiz geçsin, birden yel gibi
Benden uzak durma, n’olur el gibi
Engel tanımayan, coşan sel gibi
Sığmasan bendine, taşıp sen gelsen.
Ümit kesilir mi, yüce Sâni’den?
Kim fayda görmüş ki, sonlu fâniden
Beklenmedik anda, bir gün aniden
Yolunu yitirip, şaşıp sen gelsen…
Leyla GEVREK
5.0
92% (11)
4.0
8% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz