Alabildiğine körfezin soğuk bir günüydü
Akçay karlarla bürünmüş adeta gelin gibi
Manzara alışagelmişten çok güzeldi
Kordon boyunca sımsıkı giyinmiş dolaşıyorken.

Telefonuma bir mesaj sesi ile irkildim
Bilmiyorum korktum inanılmaz daha da titredim
Canım sevgilim balım’’Her şey bitti ben gidiyorum’’
Panikledim oradan oraya koşmaya başladım.

Soluksuz kalmış sesimi yitirip gidiyorum
Sokaktaki insanlar tek tük evlerine gidiyordu
Sanki kaçıyordum sokak lambasının ışığını gördüm
Kırmızı bir haleyle çevrili solgun ışıklar.

Bir toprak parçasıyla sisin ışıkları yalnızca küçücük
Kara toprak parçasıyla sisin kıvılcımları aydınlanıyor
Soluk soluğa bir halde fenere yaslandım kollarımı
Fenerin ıslak karlarla kaplı bronz gövdesine.

Bir arkadaşıma sarılırcasına doladım
Avucuma biraz kar aldım soğukluğu sanki sakinleştirdi
Etrafımda çaresizce birilerini aradım kimseler yoktu
Sanki Akçay bomboştu sisin içinde kaybolmuştum.

Oradan oraya geçtiğim yerlerden geçiyordum
Yoldan geçen birine çarptım nefes alışı hissettim
Karşısında korkmuş bir çift yabancı gözdü gördüğüm
O an kalbim korkudan duracak gibi olmuştu.

İterek tekrar koşmaya başladım bağırıyordum
Balım balım, sevgilim, canım aşkım neredesin
Bir daha görmeyeceğimi sanarak durdum çaresizce
Mırıldanıyordum eve dönmeliyim balımı görmeliyim.

Eğer ölmem gerekiyorsa hemen ölmeliyim şimdi
Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyor kaderimle mücadeledeydim
Beni yüz üstü bıraktığını sanarak limana doğru yürüdüm
Soğuktan tir tir titriyordum deniz kudurmuş gibiydi.

Dalgalar insan boyu sahilleri, limanı dövüyordu
Kendimi buradan atsam ölümü düşündüm bir an
Denizin kâbusu, kentin nefesi gelen baygın koku
Birden bire hafifledi sis çözüldü uzaklaştı çekildi.

Uzun uzun dalgalara Akçay’a baka kalmıştım
Biraz önce ölmek istiyordum dona kaldım
Beklide bu mesaj yalandan, şaka yazılmıştı
Gördüğüm her şey, hissettiğim hatta mutsuzluğu.

Yalnızlığı bile bu karanlık azgın dalgalar
Fenerin rüzgârda titreyen bu küçük alevcikleri
Çaresizliğime kadar her şey beni hayata itiyordu
Durmuş elimi alnımda gezdirdim yüksek sesimle.

Hayır, ayrılsan da gerçekse beni alt edemeyeceksin
Cesaretim var benim ben balımı çok sevdim
Kendimi zorlayarak hırçın dalgalara baktım
Rüzgârı o buz gibi havayı derin derin içime çektim.

Ellerimi semaya açtım ‘’Yardım et bana ALLAHIM’’
Ağlamamak için dişlerimi sıkarak evime döndüm
Doğruydu gülüm, balım evimizde yoktu gitmişti
Ben o gün, bugün, yarın Cennetimde de hep ağlayacağım...

Sami Arlan..