"Adam" olurken "Adem" insandık...
Habil en temizini sunarken
Nuh’a bir elin parmakları iman ederken
İnsandık....




Ölçüye hile bulaşmamışken Şuayb zamanında
Hanif olan İbrahim kırarken tek tek putları
İnsandık....
İsmail hiç bir tereddüt etmeden
Korken bıçağın altına boynunu
İnsandık....




Kızıldeniz yarılırken insandık
Kıtmir ile birlikte uyurken sonsuza
İnsanlığa uyanmıştı ..insanlık..
Ta o zaman insandık....




Rahme nutfe düşmesede
Doğuyordu insanlık
Anne kucağında insandık...




Kıtmir ile cedelleşirken samiri
yardım ederken insandık..
Atın değneklerini derken insandık...
Kutlu habere giderken insandık...




Sırtından çekilecek kadar İffetli ve
insandık..
Kuyulara atanları affedecek kadar
insandık...




En emindi insandık.
Kuru ekmek yiyen bir insandık...
yetim kalan ama yetime elindekini
veren bir insandık...
insandık....



*



Ve ..ne zaman secde etmeye
diretmeye başladık hayvanlaştık...
Habili katletti insanlık...

Sular yükselsede alay etti insanlık..
Ve ölçtü biçti...ne kötü ölçtü biçti
insanlık...

atarken üzerinde emri
ve "hafif"lerken
insanlık

Kendi kızını diri diri gömen bir
insanlık...
dar olandan genişliğe geçince
şirke düşen insanlık
insanlık ...

Rahimleri kirleten bu insanlık
Analı babalı piç türeten bu insanlık..
Ana baba bilmeyen bu insanlık....

Kıtmir kadar olamayan bir insanlık..
Katmer katmer mal edinen insanlık...

Gömlekleri önden yırtılan bir insanlık..
Kör kuyuya sabileri atan bir insanlık...


Emin olansın deyip eminliği yeren insanlık
Aç komşusunun yemeğinde gözü olan insanlık...

insanlık..

Ne zaman "Adam"lıktan vazgeçince insanlık
iblis gibi mürted oldu kaldı serde kaldı hayvanlık....


Hattab(Y.K)