1
Yorum
1
Beğeni
4,5
Puan
959
Okunma
Gözüm kör,
Kulağım sağır olsa da,
Dizimde derman,
Gözümde fer olmasa da,
Bu can nefes alıp verdikçe,
Bu benlikte ışık hep yanacak.
O’nun varlığına olan inancım,
Hep tam olacak.
Umudum hiç sönmeyecek.
Dudağımdan sesi,
Yüreğimden sevgisi,
Gönlümden aşkı,
Canımdan varlığı,
Hiç eksik olamayacak.
Şayet bir an için,
Unuturda, O’nu oradan,
Söküp atacak olursam.
İşte o zaman, gelsin Azrail,
Benliğimden canımı,
Bedenimden söküp alsın,
Hiçbir işime yaramaz olan,
Bu koca yüreğimi.
Bir daha görmesin gözüm.
Ya atsın onu,
Yanan ateşe, kor köze,
Ya da atsın onu,
Aç bir itin önüne.
26.07.2011
Cahit KARAÇ
Şair, Düşünür ve Yazar
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Cevap Yaz