" Kimi deli diyor kimi akıllı
Zaman gösterecek kimmiş o haklı
Olsa da dünyada hazinen saklı
Ne fayda sevginin bittiği yerde...

Düşün bülbül niçin gül tabiatlı
Tutmuş bir yol gider kul denen atlı
Hayat bizler için acı ve tatlı
Başlar bir başkası bittiği yerde..."


Başlangıçta ne kadar iyi niyetli, ne kadar sevgi ve aşk' la dolu olunursa olunsun, gönül akiti nerede nasıl biter, hayat; nereye sürükler, hangi bilinmez kıyının sefalet koylarında ya da, bohem bir hayatın yaldızlanmış amber kokusunda kendi içinde yolculuğa memur eder insanı...Nasıl bir sona yol alacağını, hangi çalı dibi ya da bir gülün goncasında yeniden nefesleneceğini bilemez insan! Bilinen tek şey; ışıltısından, sefasından eser kalmamış; tükenmiş, hasta yatağına düşmüş yürümeyen bir ilişkinin; daha fazla işkence ederek zoraki yürütülmesiyle kimseye hayrının dokunmayacağı gerçeği! O zaman yapılabilecek en saygın duruş; kendine, karşısındakine ve yaşanmış olana saygı...Bu da karşılıklı olgun iradelerin nokta koyuşuyla olur ki; sağlıklı, ışıklı yeni kapıların her iki taraf için de açılabilmesi, hayata yeniden, yenilenerek tutunabilmesi adına...
Nihayet şair de dizelerinde bu mesajı vererek, sosyal hayatta çokça yaşanan, yaşanması kaçınılmaz gerçeklere bir nebze yol göstermeye, kalıplaşmış yapıcılıktan uzak bir takım davranış biçimlerini kırmaya, daha yapıcı olanı düşündürüp irdelemeye çalışmış.
Son derece akıcı ve düşündürücü dizeler.Değerli kaleme saygı ve dostlukla...