Vurgun yemiş yüreğim
rüyalarda bile senin ismini anıyor
Yakarıyor Rabbine seni diliyor…
Ben senin,
Başımı göğsüne bastırıp yürekten bir ( of ) çekerek
Gözlerinin içindeki gülüşü sevdim…
Ben senin,
Bana en kırgın-en öfkeli olduğun anlarda bile
Allah’a iyi olmam için dualar etmeni,
Beni kendi gözünden sakınarak sevmeni sevdim…
Bir bedenin yaşamak için mecbur olduğu ruh(a)
hissettiği o tarif edilemez tutkuyla sevdim..!
bizim için döktüğü gözyaşlarında,
iç çekişlerinde gördüm seni…
sen gittikten sonra
Allah katında ki melekler bile ağladı
iki bedende varolan tek can(ın) ayrılışına..!
Dualarımın sonunda ki âminlerim gibi vazgeçilmezimdin…
güvencim İnancımdın…
Şimdi bir besmele telaffuzuna bile yetmez oldu gücüm…
yorgun düştü beden
lal oldu dilim
Yoksun…
Aynaya her bakışımda
yüzümdeki küskünlük, gözyaşı…
oldum inanki sabır taşı

,,,,,,,,,,,,yunus,,,,,,,,,,