Bir bebeğin busesi gibi girdin hayatıma…
Sevdaya öle küskündüm ki sen geldiğinde. Yüreğim simsiyahtı renklerim solgun duygularım yorgundu. Yaşamışlığın ötesinde bitkinliğim vardı benim…
İnancımı yitirmişken, yüreğimi parçalamışken geldin bana. Bıkmıştım hayattan yasadığım her güzel şey tokat gibi çarptı suratıma yıllarca. Bırakmıştım denizlere içimde ne varsa, okyanusta kayboldu sanmıştım… Taa ki, sen gelene kadar…
Bütün yitirdiklerimi topladın sanki okyanusun derinliklerinden. Gözlerine her bakışımda yeniden doldum… Yenilendim sana her bakışımda ve yeniden doğdum…

Şimdi sen öyle bir dünyasın ki içimde, daha önce hiç yaşanmamış. Daha önce hiç keşfeden olmamış…
Kendi içimde bilmediğim şeyleri yaşıyorum şimdi. Meğer tanımadığım ne çok yanım varmış...
Hayatın ne kadar güzel olduğunu anladım seninle. İçinde sen olunca yaşamak öylesine güzel ki…

Öylesine bir sevda ki yüreğimde bütün iklimler birleşse yinede böyle bir bahar yaşayamaz kimse…
Sen baharsın içimde; bütün çiçeklerin aşka açtığı, kelebeklerin dans edip coştuğu, sevdanın her an tazelendiği bir baharsın…
Ay’ın sahile vurduğu o esrarengiz mehtap gibisin. Sahilde dolaşırken büyülendiğim o tatlı yakamoz gibi…
Bazen gülüşünle titretiyorsun yüreğimi. Sen gülünce içimde tomurcuklar yeşeriyor açmaya yüz tutan, sen gülüyorsun ben yeşile boyanıyorum gözlerinde…

Bazı zamanlar hayalini düşlüyorum. Ellerin ellerimin arasına gelince vücudumun titreyişine engel olamıyorum, volkanlar patlıyor içimde ve ben alev alev yanıyorum, eriyorum bakışlarında…
Ya o yüzünde ki utangaçlığının pembesi, hani o yanaklarında açan goncalar var ya, işte bu sahne ömrümün son perdesi. Bakınca hayranlığımı gizleyemediğim en tatlı duygu…
Seni öylesine seviyorum ki; sanki her nefes alıp verişimde seni çekiyorum içime.Seni sevdikçe sen oluyorum seni yaşıyorum usulca. Seni hayallerimle, seni umutlarımla ve tüm benliğimle seviyorum...

biLaL kaÇmaz...